بررسی مولکولی مقاومت به آنتی بیوتیک های وسیع الطیف در اشریشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه

زمینه و اهداف: ظهور مقاومت باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام مربوط به پلاسمید کد کننده پنی سیلیناز است که به سرعت در بین نمونه های کلینیکی مربوط انتشار یافته است. پلاسمیدهای ESBL اجداد SHV-1, TEM-2, TEM-1 هستند که هم اکنون با جهش نقطه ای در آن باعث بروز بیش از 90 تیپ TEM و 25 تیپ SHV شده است. در همین راستا مطالعه ای جهت بررسی فراوانی انواع پلاسمیدهای ESBL در سویه های اشریشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه انجام گرفته است. روش بررسی: در این پژوهش تعداد 253 نمونه (ادرار، خون، آسیت، زخم و تراشه) ارسالی به بخش باکتری شناسی بیمارستان الزهرا (ص) اصفهان کشت و مورد بررسی قرار گرفتند که در این میان 148 سویه اشریشیاکلی و 70 سویه کلبسیلا پنومونیه بوسیله تست های بیوشیمیایی شناسایی شدند. سپس با استفاده از روش دیسک ترکیبی و سینرژیسم دوبل سویه های تولید کننده آنزیم های ESBL شناسایی گردیدند. همچنین تعداد 13 سویه اشریشیاکلی و 10 سویه کلبسیلا پنومونیه با استفاده از کیت استخراج پلاسمید و بکار بردن پرایمرهای اختصاصی TEM-1 و SHV-1 توسط روش PCR، پلاسمیدهای، TEM و SHV شناسایی گردیدند. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در اشریشیاکلی 10.1% مقاومت کروموزومی و 50% پلاسمیدی و در کلبسیلا پنومونیه 12.8% مقاومت کروموزومی و 63% پلاسمیدی می باشد، در حالیکه بقیه نمونه ها حساس به سفالوسپورینهای وسیع الطیف بودند. نتایج حاصل از PCR نشان داد که از کل سویه های اشریشیاکلی مورد مطالعه 84.6% پلاسمید TEM و 69.2% دارای پلاسمید SHV و 53.8% از آنها دارای دو پلاسمید TEM و SHV بودند. در نمونه های کلبسیلا پنومونیه نیز 80% پلاسمید SHV و 80% دارای پلاسمید TEM و 63% سویه ها دارای هر دو پلاسمید TEM و SHV بودند. نتیجه گیری: با توجه به مقاومت بالای سوی ها به آنتی بیوتیک های بتالاکتام، ضرورت شناسایی کامل ESBLها توسط آزمایشگاه، شناخت مکانیسم های مقاومت ESBLها توسط پزشکان و استفاده از آنتی بیوتیک های دارای قدرت ممانعت کننده بتالاکتام در کاهش ظهور مقاومت بسیار موثرند.